TINDARO - by Igor Mitoraj (1977) Rzeźba autorstwa Igor Mitoraj

Do stworzenia dzieła posłużył się techniką: kamienną i brązową. Jest to stop znany od czasów starożytnych, od którego wzięła się nazwa całej epoki brązu. Głównymi składnikami brązu są miedź i cyna, chociaż stosowane są również inne metale. Stop ten swoją nazwę zawdzięcza miastu Brundisium we Włoszech, które stało się centrum produkcji brązu. Technika odlewnicza uczyniła z niej narzędzie dla rolników i rzemieślników, ale zyskała popularność także jako materiał artystyczny. Już w okresie archaicznym w Grecji oraz w starożytnym Egipcie, Persji i Azji Mniejszej rzeźby z brązu pozyskiwano metodą traconego wosku. „Technika traconego wosku” polega na otoczeniu rzeźby woskowej gliną lub gipsem, usunięciu wosku poprzez działanie wysokiej temperatury i zalaniu w jego miejsce gorącym brązem, a następnie usunięciu formy glinianej lub gipsowej. Technika ta funkcjonuje w świecie artystycznym do dziś, choć oczywiście została udoskonalona. Najsłynniejsze rzeźby z brązu wykonali Cellini, Donatello, August Rodin, a w Polsce Bolesław Biegas i Wacław Szymanowski.

Artysta wykonał rzeźbę w stylu realizmu. Nurt ten obecny jest w sztuce od XVII wieku, a od lat 70. XX wieku powraca jako hiperrealizm, czyli niezwykle szczegółowe przedstawienie realnych form wizualnych.

Głównym tematem pracy jest człowiek. Jest to temat pojawiający się w sztuce nieprzerwanie od czasów pierwszych rysunków na ścianach jaskiń. Profile ludzkie pojawiały się w różnych kontekstach: od estetycznych po polityczno-społeczne i propagandowe.

Atmosferę rzeźby można określić jako spokojną, połączoną z atmosferą medytacji, kontemplacji dzieła sztuki, osiąganą poprzez minimalistyczne kompozycje lub stonowaną kolorystykę.

Powiązane tematy

Paris