' +
'
Wat inspireerde je om kunstwerken te maken en kunstenaar te worden? (gebeurtenissen, gevoelens, ervaringen...)
Sinds ik klein was, voelde ik me niet in de pas met de maatschappij, de norm en anderen. Ik heb niet dezelfde verlangens, dezelfde codes, noch dezelfde ambities. Kunst stelde mij in staat dit non-conformisme te veruiterlijken, door te tekenen en vervolgens te schilderen, en werd al snel een middel om mezelf uit te drukken.
Wat is je artistieke achtergrond, de technieken en onderwerpen waarmee je tot nu toe hebt geëxperimenteerd?
In eerste instantie tekende ik alleen met grafietpotlood en kleurpotloden. Later probeerde ik acrylverf uit voordat ik in 2013 de collagetechniek testte, die me sindsdien nooit meer heeft verlaten. Mijn werk bestaat volledig uit portretten van vrouwen. Het is een constante in mijn productie.
Wat zijn de 3 aspecten die jou onderscheiden van andere kunstenaars, waardoor jouw werk uniek is?
In mijn schilderijen gebruik ik een gemengde techniek: collage en acryl zorgen ervoor dat de personages tot leven komen. Om het volume van de lichamen te creëren, neem ik alleen zwart en wit en gebruik daarom alle mogelijke grijstinten. Ik maak het canvas ook graag af door met een zwarte lijn over de contouren te gaan, zoals manga of stripboeken.
Waar komt jouw inspiratie vandaan?
Mijn inspiratie haal ik uit het dagelijks leven: het mijne of dat van anderen. Soms is het voor mij voldoende om een woord of een zin te horen of te lezen, een scène te zien om onmiddellijk een web in mijn hoofd te vormen. Ik heb thuis een notitieboekje vol met schilderideeën die wachten om gemaakt te worden!
Wat is jouw artistieke aanpak? Welke visioenen, sensaties of gevoelens wil je bij de kijker oproepen?
Mijn werk richt zich op het begrip identiteit, dualiteit en innerlijk conflict. Via het portret ga ik vooral in op de plaats van vrouwen in de samenleving, maar in ruil daarvoor analyseer ik via hen ook de huidige samenleving. Dit omvat de bevelen die zij ondergaan, maar ook de persoonlijke evolutie in onze samenleving, waar de norm nog steeds het enige model is en waar verschil wordt onderdrukt. Ik zou graag willen dat elke kijker zich zichzelf kan voelen, vrij van alle druk en conformisme, en in mijn collages een model kan vinden waarmee hij zich kan identificeren.
Wat is het proces van het maken van uw werken? Spontaan of met een lang voorbereidingsproces (techniek, inspiratie uit kunstklassiekers of andere)?
Het maken van een werk vergt nauwgezet voorbereidend werk. Eerst stel ik het hele uiteindelijke schilderij in mijn hoofd voor: model, lijst, achtergrondkleur, canvasformaat, papiersoort voor de collage. Niets wordt aan het toeval overgelaten. Vervolgens maak ik een schets op ware grootte en vervolgens knip ik het lichaam van de vrouw uit het papier, dat ik op de steun plak. Ten slotte ga ik verder met acrylverf, die het werk zal afmaken.
Maakt u gebruik van een bepaalde werktechniek? Zo ja, kunt u dit uitleggen?
Ik ben een collagekunstenaar. Daarom gebruik ik in mijn werk verschillende papiersoorten, die ik altijd combineer met acrylverf. Dankzij het vrijwel onbeperkte aantal materialen kan ik de boodschappen in mijn schilderijen diversifiëren: postzegels, metrokaartjes, speelkaarten, pagina's uit het Woordenboek, wegenkaarten... het zijn allemaal manieren om de vrouwen die aanwezig zijn in mijn creaties te laten spreken.
Zijn er vernieuwende aspecten in uw werk? Kunt u ons vertellen welke?
Ik zou zeggen dat de combinatie collage/acryl vrij origineel is in mijn werk. Meestal gebruiken kunstenaars het een of het ander.
Heeft u een formaat of medium waar u het meest vertrouwd mee bent? zo ja, waarom?
Doek op spieraam is uiteraard mijn favoriete medium en ik hou erg van slanke formaten zoals 40 x 80 cm, perfect voor portretten maar ook bijzondere formaten zoals ronde of ovale doeken. Maar in tegenstelling tot de codes van de hedendaagse kunst houd ik niet van grote formaten. Ik heb meer plezier met schilderen op een 20 x 20 cm dan op een 100 x 70 cm.
Waar produceer je je werken? Thuis, in een gedeelde werkplaats of in je eigen werkplaats? En hoe organiseer je in deze ruimte je creatieve werk?
Thuis reserveerde ik een kleine kamer om te schilderen. Daar bewaar ik zowel de reeds gemaakte doeken als de blanco lijsten. In het midden staat een grote tafel om aan te werken (ik schilder heel graag plat) en langs een van de muren staat uiteraard een plank voor alle boeken die ik gebruik voor collages!
Brengt uw werk u ertoe te reizen om nieuwe verzamelaars te ontmoeten, voor beurzen of tentoonstellingen? Zo ja, wat betekent dit voor u?
Ik heb er altijd de voorkeur aan gegeven om lokaal te exposeren, op alternatieve openbare plekken waar de kijker niet per se kunst verwacht. Ik plaats mijn schilderijen bijvoorbeeld graag in mediabibliotheken, omdat het hebben van mijn werken tussen boeken betekenis aan mijn werk geeft. Omdat ik erg introvert ben, grenzend aan een sociale fobie, ontmoet ik maar heel weinig verzamelaars. Als ik een opening kan vermijden, doe ik dat. Ik weet dat dit indruist tegen alles wat je van een kunstenaar verwacht, maar ik laat mijn werk liever voor zichzelf spreken, mezelf op de achtergrond plaatsen.
Hoe stelt u zich de evolutie van uw werk en uw carrière als kunstenaar in de toekomst voor?
Vreemd genoeg heb ik geen grote carrièreambities. Wat ik graag zou willen is dat ik zo lang mogelijk kan blijven schilderen en dat het mij altijd zoveel plezier en voldoening geeft.
Wat is het thema, de stijl of de techniek van je nieuwste artistieke productie?
Mijn nieuwste schilderij heet “Vrouwen”. Het is een groot schilderij van 100 x 65 cm dat mijn favoriete thema van dualiteit overneemt door twee gespiegelde portretten tegenover elkaar te plaatsen, als speelkaarten.Dit werk viert vrouwen (en ook al degenen die zich als zodanig identificeren) in al hun diversiteit. De twee hier vertegenwoordigde karakters staan diametraal tegenover elkaar: de een is traditioneler, met zijn knotje en hoofdband, en gehecht aan religie, terwijl de ander meer modern, sport kort rood haar, een tatoeage en een septumring. Ondanks alles zijn beide portretten even legitiem als elkaar! Dit schilderij pleit voor alle vrouwen, maar vooral voor emancipatie, acceptatie van zichzelf, maar ook van anderen, onthechting van normen en verschil.
Kunt u ons vertellen over uw belangrijkste beurservaring?
In 2018, een paar maanden nadat ik mezelf als professioneel schilder had gelanceerd, nam ik deel aan een internationale beurs gereserveerd voor jongeren onder de 30 jaar, in Mantes-La-Jolie, de beurs “Arbustes”. Ik bevond mij tussen tientallen andere jongeren en had er totaal geen zin in. Ik ontdekte dat mijn schilderij een van de slechtst gepresenteerde was. Uiteindelijk won ik aan het einde van de show een prijs en ging ik in tranen naar huis: ik zag het op de een of andere manier als een teken dat ik legitiem was.
Als je een beroemd werk uit de kunstgeschiedenis zou kunnen maken, welk werk zou je dan kiezen? En waarom ?
Ik bewonder het werk van Jean-Léon Gérôme enorm en ik denk dat ik heel trots zou zijn geweest als ik “Sculpturae vitam insufflat pictura” (1893) had gemaakt. Ik ben niet in staat een academisch werk te produceren: mijn stijl is meer in de romantische richting, met grote gebaren en grove trekken. Ik zal nooit de finesse van een neoklassieke schilder hebben. ‘Sculpturae vitam insufflat pictura’ is eigenlijk een van mijn favoriete werken, die ik in het echt heb kunnen zien tijdens een retrospectieve van de kunstenaar in Parijs. Het resoneert met mij omdat ik Griekse archeologie heb gestudeerd en Gérôme alles wat ik tijdens mijn proefschrift bestudeerde eenvoudigweg tot leven bracht.
Als je een beroemde artiest (dood of levend) zou kunnen uitnodigen voor een etentje, wie zou dat dan zijn? Hoe zou je hem voorstellen de avond door te brengen?
Als ik kon, zou ik graag met Vincent van Gogh willen spreken. Zijn werk, zijn persoonlijke problemen en zijn tragische lot intrigeren mij enorm. En zo kon ik hem vertellen dat hij vandaag de dag wereldberoemd is en dat we zelfs reproducties van zijn werken op paraplu's vinden :)
Olimpia Gaia Martinelli 
